La Korbato

En mia kontoro, mi havas Esperantlingvan kalendaron, kiun mi presis komputile kaj kroĉis mure.  Ĝi estas tre simpla, enhavante nur la nomojn de la monatoj, kaj de la tagoj de la semajno.

Unu el miaj kunlaborantoj vidis la kalendaron, kaj demandis al mi pri kiu lingvo ĝi estas.  Mi diris al li ke ĝi estas Esperanto.  Li ridis, kaj demandis al mi kial mi havas kalendaron en morta lingvo?  Mi diris ke Esperanto ne estas morta, kaj ke multaj homoj parolas ĝin.

“Ne!  Ne!  Neniu parolas ĝin!  Ĝi estas morta.”

Kion alian povis mi diri?  Do, mi diris nenion.

Sed, mi amuziĝis.  Estas ne la unua tempo ke mi aŭdis iun diri tion.  Antaŭ tri jaroj, mia amikino Judy diris al mi, kiam ŝi unue aŭdis ke mi estis lernanto de Esperanto, “Esperanto estas morta lingvo!  Kial vi ne lernas la italan, anstataŭe?”  (Ŝi konas la italan, kaj loĝis en Romo dum sep jaroj.)  Denove, kion povis mi diri?  Tiutempe, mi provis ekspliki pri Esperanto, sed ŝi ne povis kompreni – “Esperanto estas artefarita lingvo, kaj tial estas neeble ke homoj povas paroli ĝin kiel vera lingvo.  Kaj, plejgrave: neniu parolas ĝin!“

Vi, miaj legantoj, povas vidi ke Esperanto ne estas morta.  Sed vi jam sciis tion, ĉar vi povas legi ĉi tiun.  Kaj mi esperas ke vi estas viva*.

La vivoj de lingvoj venas el iliaj parolantoj.  Nenia lingvo mem havas vivon.  Tiel, mi opinias ke ĉi tiu taglibro, kaj la taglibroj de la aliaj Esperanto-parolantoj trans la interreto, kaj la Esperantaj babilejoj kaj forumoj, kaj retejoj kiel Lernu, EventEO, Libera Folio, ktp., estas partoj de la korbato de Esperanto.  Iom estas fortaj (ekzemple, Lernu), kaj iom malpli (ekzemple, mia taglibro), sed ĉiuj iel vivigas la lingvon.

Do, se vi konas Esperanton, sed ne uzas ĝin**: komencu!  Estu alia bato de la koro de Esperanto!

—————-

* Mi surpriziĝos se ne, sed surrete mi supozas ke preskaŭ iu ajn eblas.

** Legado ne validas.  Legado mem ne vivigas iun ajn – alie la latina aŭ sanskrita ankaŭ vivus ankoraŭ.