Nur Kelkaĵetoj

Nu, estis kelkaj semajnoj ekde mia lasta afiŝo.  Mi bedaŭras ke mi ne havis ion ajn gravan (aŭ eĉ netrogravan) priskribi.  Mi ne volas skribi pri mia projekto ĉe mia laborejo – estas tro simila al la lasta projekto.  Etaj problemoj dum la testa periodo, sed ne egaj, kaj ĉiuj facile solvitaj.

Mi daŭras ekzerciĝi kun mia Wii.  Kvankam mi estis pigra dum ĉi-semajno, dum ordinaraj semajnoj mi ekzerciĝas kvar fojoj, por duonhoro ĉiufoje.  Ĉi-semajno mi ekzerciĝis nur dufoje, sed ĉi tiu estas la unua fojo mi faris tiel.  Mi certe ekzerciĝos morgaŭ.

Mi ankaŭ daŭris pensi pri la plej bonaj manieroj disvastigi Esperanton.  La plejparto de la aferoj pri kiujn mi pensis estas neeble por ordinaraj homoj.  Vere, ekzemple, se ni aŭdus Esperanton per televidilo, radio, en filmoj, ktp., estus bone, sed kiom da ni povas meti ĝin en tiuj lokoj?  Tre malmulte.  Do, mi ankoraŭ opinias ke la plej bona maniero disvastigi Esperanton estas per la interreto.  Kaj (mi opinias) la plej facila maniero disvastigi ĝin interrete estas per la skribado de publikaj Esperantaj taglibroj.  Facilaj por ĉiuj.

Kaj, vere, tio estis mia monato.  Nenio speciala, enhavante malmulton priskribi.